Ik begrip het nu… Toen mijn moeder nog leefde zei ze dat regelmatig. De klok is zachter gaan tikken, de dagen zijn hun haast verloren. Zelfs de seizoenen schuiven voorbij zonder dat ik nog het gevoel heb ze te moeten bijhouden.
Zaterdagen zijn niet langer boodschappendagen. Ik mijd de drukte bewust. In plaats daarvan trek ik eropuit met Huub. We dwalen door het bos, luisteren naar het ritselen van de bladeren, of laten de wind over het strand onze gedachten uitwaaien. Het zijn simpele momenten, maar vol betekenis.
Mijn werkzame leven als industrieel ontwerper ligt achter me. Het voelt niet als een verlies. Ik heb nooit mijn identiteit volledig aan mijn werk opgehangen. Werk gaf structuur, uitdaging, soms voldoening — maar het definieerde mij niet. Natuurlijk mooie projecten, producten, patenten waar ik met plezier aan terug denk. Soms onbewust zit ik onder “mijn” lamp in een publieke ruimte.
Er zijn dingen die ik nu niet meer kan. Gitaarspelen, iets wat ik sinds mijn vijfde deed, is niet meer vanzelfsprekend. Ook tekenen en schilderen gaan me niet meer af zoals vroeger. Maar dat is niet het einde van mijn creativiteit. Creativiteit is niet beperkt tot een vaardigheid of een discipline. Het is een manier van kijken, denken, voelen, durven te dromen. Vroeger stond dat regelmatig op mijn rapport, Tonny moet minder dromen. Ik heb mijn werk gemaakt van dromen en dingen realiseren die anderen niet kunnen of durven.
Mijn motto is simpel: Als je niet kan wat je wil, moet je willen wat je wél kunt. Die gedachte houdt me in beweging, letterlijk en figuurlijk.
Ik beleef plezier aan koken — het combineren van smaken voelt als componeren zonder noten. Schrijven brengt me rust; woorden vormen mijn nieuwe gereedschap. En bovenal probeer ik te genieten van wat nog wél mogelijk is.
Natuurlijk zijn er mindere dagen. Momenten waarop het hart niet meewerkt, of dat ik te moe ben. Maar er zijn ook goede dagen, onverwachte gesprekken, zonlicht op mijn gezicht, een goede maaltijd, een blik van Huub.
Het leven is anders geworden, maar niet minder waardevol. Misschien zelfs rijker, op een stillere manier.
